Op 15 januari werd voor de 21ste keer de Rabobank Veldtoertocht Goirle gehouden door Wieler Toer Club de Hellen. De veldtoertocht is een fietstocht door het bosrijke gebied tussen Goirle, Hilvarenbeek en Poppel. Het was droog, stralend weer in het midden van januari. Dat zorgde voor een recordopkomst. Er waren maar liefst 1.100 deelnemers voor drie verschillende afstanden. WTCde Hellen mag zich in de handjes knijpen met het verloop van alweer een prachtig evenement.
's-Morgens vroeg wordt er verzameld bij de voetbalkantine van VOAB. Het is koud, maar droog weer. Het zijn ideale omstandigheden voor een lekker stukje crossen door de bossen. Deelnemers heulen in groepjes bij elkaar, pratend over alledaagse dingen, en over hun fietsen. Het is inherent aan een fietser. Zoals voetballers over hun kicksen en accessoires kunnen praten, zo kunnen fietsliefhebbers dat over hun stalen ros. Het is eigenlijk en soort kindje.
Er zijn verschillende afstanden te ondernemen. De kortste, toch nog flink met zijn 35 kilometer, is volgens de organisatie geschikt voor de recreatieve deelnemer, voor jong en oud. Daarnaast is er de 45 kilometer, die de nodige ervaring en het nodige uithoudingsvermogen vergt. Als laatste is er de 60 kilometer. Een beul van een parcours, voor de echte verslaafden.
In groepjes wordt er vertrokken, op naar wat komen gaat. Ploeteren door bossen, modder en zand. Zoals deelnemers het graag hebben. Er is geen tijdslimiet. Er is ook geen wedstrijdelement. Het gaat erom een mooie tocht neer te zetten waarvan te genieten is met lotgenoten, met medeliefhebbers.
Dat dit streven gelukt is, blijkt uit de ervaringen van de deelnemers. Veel van hen komen hier al jaren. Dat is ook de NTFU opgevallen, de Nederlandse Toer Fiets Unie. De NTFU is de grootste wielersportbond van Nederland met ruim 48.000 leden. Zij bezocht de veldtoertocht in Goirle ook al enkele malen, en was vorig jaar nog het meest onder de ondruk. De tocht kreeg twee sterren, de op één na hoogste beoordeling. De bond roemt het organisatorische talent van de vereniging en de prachtig uitgestippelde koers. En dat deze prachtig is, dat is zeker.
|
|
Hoopjes fietsers banen zich een weg door de bospaadjes, wat voor idyllische taferelen zorgt. De mens, vechtend tegen de natuur, in zijn element in de strijd tegen de elementen. Fietsen zoals men vroeger deed. Niet over asfalt, maar over zandwegen, met hier en daar een naar boven uitstekende kei. Op de helft van het parcours wachten er soep, thee en koeken. Er wordt gretig gebruik van gemaakt. Deelnemers genieten zichtbaar van de tocht. Dat plezier straalt af op de organisatie. Meer dan vijftig vrijwilligers van WTC de Hellen helpen vandaag, samen met familieleden, om dit evenement tot een succes te maken. Een evenement van meer dan duizend deelnemers, zomaar op een doodgewone zondag in Goirle. Het is moeilijk voor te stellen, maar toch echt waar. Om het succes van het evenment te onderstrepen: Alleen de dorpsderby tussen GSBW en VOAB trekt structureel gezien meer toeschouwers. Een schouderklopje is op zijn plaats.De tocht is zwaar, zeer uitdagend op sommige plekken. De hevige regenval van de afgelopen tijd maakte de ondergrond vochtig, wat voor modder, maar ook voor technisch moeilijke stukken zorgde. Voor de deelnemers maakt het niet zoveel uit.Zij genieten, met volle teugen. Bij het clubhuis van VOAB wacht, zowel voor de fietser als voor de fiets, een verkwikkende douche. Het materiaal moet natuurlijk wel onderhouden worden. Er wordt nog wat nagebabbeld. Welke stukken nu het zwaarst, mooist en snelst waren. Welke stukjes natuur opvielen of juist gemist zijn doordat alle focus naar het fietsen ging. Wie er afgezien heeft. Liefhebbers delen hun ervaringen.
De volgende veldtoertocht is al gepland. Op zondag 13 januari 2013 is de 22e editie van dit evenement. Met wederom een mooi parcours, uitdagende afstanden en hopelijk eenzelfde opkomst. Deelnemers aan deze tocht weten het zeker, terwijl ze in en rondom het clubhuis van VOAB bekomen van hun prestatie: dit was een mooi stukje fietsen. Het is genieten voor de liefhebber. De organisatie mag trots zijn.
Bron: "De Uitstraling" door Gino van Montfort
|