Uit de oude doos

Pagina 1 van 4

Deel 1: Het ontstaan van onze vereniging
Deel 2: De 2-daagse
Deel 3: Goirle-Vaals
Deel 4: Het mededelingenblad

 

Deel 1: Het ontstaan van onze vereniging 

  
 door Gerrit van Heeswijk

Het gebeurde op die merkwaardige 2e zondag in mei 1980 dat het ’s morgens om 9 uur druk was in De Deel. Diverse echtgenotes genoten die ochtend van de afwezigheid van hun echtgenoot en bleven zo gespaard van bepaalde avances van manlief omdat deze de oproep van Ad Schrijver in het Hellenkrantje gelezen hadden: “Kom op zondagochtend naar de Deel om nou eens samen te gaan fietsen, i.p.v. allemaal apart.” Ietwat onwennig toog ook ik naar deze fietsers-bijeenkomst met mijn Koga Miyata-Gents racer, met maar liefst 10 versnellingen en remkabels, die mooi strak vanuit de remgrepen omhoog liepen om met een sierlijk boogje om te keren en naar de remmen voor en achter te lopen. De zwarte fietsschoentjes, met veters strak dichtgedaan, goed gepoetst, vonden hun plaats in glimmende toe-clips, voor de zekerheid met een leren riempje vastgezet. De katoenen broek kwam halverwege de dijen (nu dameshoogte/lengte) en het eveneens katoenen shirt had bij sommigen zelfs knopen op de zakken. Het hoofd werd bij sommigen beschermd door een met paardenhaar gevuld leren worsten helmpje (de voorloper van de huidige aerodynamische schedelbeschermers), anderen droegen zoals ook nu nog gebruikelijk is een mooi petje met wervende teksten als Gazelle of Peugeot. 		  

joomplu:215Een zeer bont gekleurd gezelschap stond mij op te wachten, al even onbekend met wat komen ging: strak geklede heren met racefiets en enkele heren (en zelfs dames) in vrijtijdskleding met hun door-de-weekse fiets, enkelen zelfs met een stoer ‘Hollands’ model, kanvasfietstassen achterop en de verrekijker om de nek: We gingen immers toch fietsen? Binnen legde Ad uit wat de bedoeling was en waar we heen gingen: een soort vier bultjesroute maar dan zonder de eerste twee bultjes. Na het vertrek bleek al spoedig dat enkele mensen de oproep van Ad inderdaad verkeerd begrepen hadden: reeds op het einde van de Rielse dijk (die toen overigens nog geen tunneltje kende en waar je door auto’s nog zeer vaak ingehaald werd) waren we deze natuurliefhebbers al kwijt. Ik denk dat ze ter hoogte van het toenmalige café “De Vriendschap” (Joske de Boer voor de kenners onder ons) linksaf naar de Regte Hei gefietst zijn, misschien wel verwensingen over het tempo slakend. Ook in die eerste maanden moet het onderwerp tempo al veelvuldig besproken zijn en wat dat betreft zijn we nu dus even ver als 22 jaar geleden.