Wieler Toer Club De Hellen Ontwikkel

Het NK toerfietsen is verreden in ons Brabantse Asten.

WTC de Hellen heeft daar met een damesteam en twee herenteams aan deelgenomen. Die dag zijn we om 7:15 uur met zeventien leden en zeventien fietsen vertrokken richting Asten.

Dit klinkt raar, maar we waren bijna met zeventien leden en zestien fietsen aangekomen. Toen we goed en wel op weg waren, viel de fiets van Marcel Konings bijna van de fietsendrager af. Dit zou dan voor Marcel misschien wel een goede reden geweest zijn om een andere fiets te kopen. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Het NK werd georganiseerd door TWC Asten op een heel mooie locatie. De start en finish waren op recreatiepark Prinsenmeer in de plaats Ommel nabij Asten. De route lag volledig in de buurt van Asten met heel veel lange en rechte wegen. Ook was de route zo gemaakt dat er weinig oponthoud was met betrekking tot oversteken en stoplichten. Hellingen kom je hier ook niet tegen in dit stuk van Nederland op een paar viaducten na.

Voordat ieder team mocht starten (na een dreun op de bel door Quasimodo, de klokkenluider van de Notre-Dame) werd er eerst een foto gemaakt en werd er een kleine toelichting van het desbetreffende team gegeven. Heel de week beloofden Buienradar en andere weersites mooi weer, maar dat pakte iets anders uit.

Ons damesteam (WTC de Hellen Lady’s) begon met vijf dames om 9:28 uur aan de wedstrijd.
Om 9:41 uur was het de beurt aan ons herenteam WTC de Hellen 1, dat bestond uit zes mannen en om 9:52 uur was het de beurt aan WTC de Hellen 2, dit team bestond ook uit zes man, inclusief ondergetekende.

In de wandelgangen heb ik gehoord dat ik bij dit team was ingedeeld omdat ik bij het NK in 2012 in Nunspeet iets verkeerd zou hebben gedaan.

Toen ons team vertrok, begon het net te regenen en we besloten dan ook voor we over de mat zouden rijden die onze tijd op zou nemen (bij de uitgang van het park) om onze regenjasjes aan te trekken. Het was niet zo dat de regen met bakken uit de hemel viel, maar we waren wel blij met onze jasjes. Het was echt niet leuk meer om te zien dat er best veel deelnemers met een lekke band aan de kant stonden en ik vroeg me dan ook af wanneer dat bij ons ging gebeuren, maar gelukkig bleven bij ons de banden heel.

Toen we een aantal kilometers gereden hadden, werden we ingehaald door ons damesteam. Onze dames hadden blijkbaar ergens een pijl gemist en het valt niet mee om die tijd dan in te halen.

 

Toen we bij de tweede tijdmeting waren (onze vertrekplaats en de plaats waar we zouden lunchen) was ons 1e team nog niet te zien. Ook dit team had een pijl gemist. Ik heb geen ervaring in het rijden met een gps, maar als je die ervaring wel hebt, valt het blijkbaar niet mee om een route die goed aangegeven is foutloos te rijden. Aan de inwendige mens was bij de lunch goed gedacht. Voor iedere deelnemer waren er soep, koffie of thee, een plastic zak gevuld met diverse broodjes, een pakje drinken en een appel.

Na de lunch konden we weer vertrekken met onze jasjes in de achterzak van het shirt, want het weer was een stuk beter geworden. De zon scheen en het zag er naar uit dat het droog zou blijven. Ook bij de tijdmeting na de lunch stond er weer het nodige voor ons klaar. In het laatste stuk voor de finish begon het behoorlijk te waaien, maar het was goed te doen. Onze captain Rinus Spijker was dik tevreden, want iedereen had zijn werk goed gedaan en niemand zat er doorheen.

Toen de uitslag bekend was, werd duidelijk dat we het eerste stuk een beetje te hard hadden gereden en de andere drie stukken te langzaam met als resultaat een 46e plaats. Ons eerste team had het beter gedaan met een fraaie 9e plaats, maar wel (na protesteren) met een herstart zoals ik later op Facebook zag. Onze dames zijn geëindigd op de 59e plaats.

Ik vond het een heel gezellige dag en zou iedereen willen aanraden om volgend jaar mee te doen.