Berg en Dal 10 maart 2012
door Marcel van Gorp
Foto's : Paul Meeus Na de laatste hemelrit van het seizoen kijk ik altijd al uit naar de start van het nieuwe seizoen. Ik ben geen wintermens en heb een hekel aan kou. Na alle berichten in het nieuws over de aanstaande horrorwinter vreesde ik het ergste. In november zou de eerste sneeuw al vallen en zou het al -15 kunnen worden. Maar gelukkig bleek deze verwachting niet uit te komen en kon ik in november, december en januari nog op de racefiets blijven rijden. In februari even een paar weken niet, maar al met al viel de winter toch mee. Eind februari kon ik met Hendrik, Pol, Jeffrey, Piet en Marius, Berg en Dal voorrijden. Toen bleek dat de route wegens wegwerkzaamheden aangepast moest worden. Piet had de route opgenomen en thuis de track aangepast zodat wij zonder hindernissen Berg en Dal konden rijden. Zaterdag 10 maart was het zover en werd de eerste hemelrit van het seizoen gereden met maar liefst 41 deelnemers. Zou de oproep van Marius toch geholpen hebben? Of lag het aan de positieve weersverwachting op de website van het KNMI? Heel de week stond er 10 tot 20% kans op regen. Helaas was vrijdags de verwachting bijgesteld naar 70% kans op regen. Het werd een grauwe dag, maar grote hoeveelheden regen bleven gelukkig uit. |
Op de parkeerplaats aangekomen had ik Marius daar al verwacht maar die stond er nog niet. Na een kwartiertje stond iedereen klaar om te vertrekken. Marius was er nog steeds niet maar met 40 man in de kou staan wachten was ook geen optie. Er werd in 3 groepen opgesteld en we vertrokken. Omdat de weg nat was duurde het niet lang voor de eerste man lek reed. En zo werd er constant van positie gewisseld door de 3 verschillende groepen. Groep 3 was zodoende al snel groep 1 geworden. Toen wij door materiaalpech aan de kant stonden kwam kon Marius bij ons aansluiten. Die had alle auto’s op de parkeerplaats gezien en had toen de achtervolging ingezet. Maar tijdens zijn achtervolging moest hij voor zijn leven fietsen toen 2 Doberman-pinchers een achtervolging op Marius hadden ingezet. Gelukkig was Marius sneller. De christoffelvlaai bij het pauzeadres was heerlijk. En na de pauze krijg je dan eindelijk de eerste klimmetjes. Voor sommigen was het zwaar maar voor de meeste deelnemers was het heel goed te doen. En na een rit van net geen 80 km konden we tevreden huiswaarts keren om nog op tijd te zijn voor de uitzending op Sporza van Parijs-Nice waar Vacansoleil het zo goed deed. Pol, bedankt voor de organisatie, je had het er maar druk mee met zoveel deelnemers.
Marcel van Gorp. |
|