Een terugblik.
Na 'Il Lombardia' is het mooi om, als mede-organisator, even terug te blikken.
Hoe het begon.
Het begint met een vraag van Raymond Jansink “Kunnen we niet een keer de ronde van Lombardije organiseren?” Wanneer gaan we dat dan doen? Niet in oktober, want het regent er bijna altijd. Laten we in juli gaan, want dan hebben we de beste kans op goed weer. Het werd uiteindelijk 15-16 en 17 juli. Twaalf moedige leden schreven zich in. Met Raymond maakten we de route. Het moest langs het Como-meer. Uiteindelijk kozen we voor de route van de ronde van 2005.
De voorbereiding.
De vluchten werden geboekt en het hotel in Como werd in februari geregeld. Iedereen kon zich gaan voorbereiden. Enkele 'kleine' zaken moesten nog geregeld worden. De route van de eerste dag en de bus voor de fietsen. Dat laatste werd optimaal geregeld door John van Kollenburg met een VW-bedrijfsbus. De rit van Bergamo naar Como werd uitgezet met hulp van Piet van Tongeren, want Raymond had het de laatste maanden vreselijk druk. In de Vogezen bleek dat Marius fysiek en geestelijk niet klaar was voor deze zware tocht. Een dag later belt Peter Hamilton op of de verzorger van Roompot, Raymond de Meester, mee zou mogen. Eén en één is twee: de vlucht wordt omgeboekt en klaar is Kees, weer twaalf rijders. In de week daarop belt Hans de Brouwer dat zijn hand gebroken is na een val met de motor. Hij kan niet meerijden.
De dag van vertrek.
De woensdag voor vrijdag 15 juli worden alle fietsen en tassen ingeladen bij V&W. Donderdagochtend starten Berry de Wit en ondergetekende voor de rit met de bus naar Bergamo. De eerste dag verloopt prima. We stoppen in Weil am Rhein en strekken daar even de benen voor een tochtje van 45 km en 500 hm's.
's Ochtends rijden we door naar Bergamo, verkennen we het vliegveld en gaan koffie drinken.
|
|
Pech voor Raymond Jansink.
Twee sms-jes ontvangen van Raymond en Maaike. De boodschap is dat Raymond bij het scheren van de benen is gevallen tegen de badrand en daarna met een inwendige bloeding behandeld is in het ziekenhuis. Hij zit dus niet in het vliegtuig.
Omkleden op het vliegveld.
Om 16.00u zetten we de fietsen en tassen klaar bij het vliegveld. Even later melden Tijl en de rest van het gevolg zich voor een verkleedscene en plein public. Alleen Maarten (in de bus) en Maaike (in het toilet) onttrekken zich hieraan. De bus rijdt aan en we staan op het punt te vertrekken als Maaike ziet dat de tas van Raymond er nog staat. De bus wordt gebeld en met 10 minuten vertraging vertrekken we alsnog voor een kabbelende rit naar 'Il Beccofino' (de fijnproever), een leuk restaurant met een mooie binnentuin.
Een duistere fietstocht.
Berry staat hier reeds op ons te wachten. Na een stevige pastamaaltijd vertrekken we naar Como. Het wordt steeds meer klimmen en vlak voor Como krijgen we nog een klimmetje van zo’n 6 km terwijl het steeds donkerder wordt. We missen een linkse afslag en rijden het bos in over een niet verharde weg waar na 1 km blijkt dat het echt fout zit. De fietsen worden gekeerd en met een lekke band wordt de schemer ingeruild voor het donker. Met de straatverlichting krijgen we een afdaling van 5 km naar het Como meer. Achteraf vindt iedereen het wel speciaal, maar een volgende expeditie kan dat klimmetje beter vermijden want een aantal helden is om 10.00 uur reeds aardig vermoeid. In het hotel is alles goed geregeld: de bus mag voor de deur parkeren met 24u bewaking van de receptie. Na een drankje gaan we onder zeil.
|
