|
Door: Anita Bakker
Zaterdag, 12 april 2014
Om 6 uur al uit bed om te gaan fietsen: da’s niet echt mijn hobby, maar je moet daar soms uitzonderingen voor maken.Vandaag neem ik namelijk deel aan de klimclinic van de club om zo goed mogelijk voorbereid te zijn om volgende maand de Mont Ventoux te gaan beklimmen. Om half 9 gaan we bij de tennisvereniging van Velp van start. Onderweg daarheen was het nog behoorlijk mistig en daarom worden de verwachte 6 graden niet gehaald: het zijn er voorlopig nog maar 3. In totaal zijn we met 9 fietsers: Toon moest helaas wegens ziekte verstek laten gaan. Er zijn ook 2 echte optimisten bij die meteen al in de korte broek vertrekken. Raymond heeft een mooie route gemaakt en samen met Jan van Nunen leert hij ons de belangrijkste kneepjes van het klimmen en, misschien nog wel belangrijker, hoe veilig te dalen. We beginnen met zo’n 17 km opwarmen en omdat het tempo hoger ligt dan ik normaal gewend ben te fietsen ben ik daarna goed opgewarmd. Dan beginnen we aan de 1e klim waarbij we eerst een stukje theorie uitgelegd krijgen. Het fietsen gaat heel goed, ieder in zijn eigen tempo, Raymond voorop en fietsen maar. Jan zorgt dat alle schaapjes weer bij elkaar zijn als het volgende stuk wordt aangevallen. Onderweg genieten we ook volop van het prachtige uitzicht en van het feit dat we nog bijna de enigen zijn die daar al fietsen. |
De mist trekt langzaam op en gelukkig komt de zon ons nu gezelschap houden. Na ongeveer 47 km komen we rond half 11 weer terug bij de tennisvereniging waar we onze pauze hebben. Heel fijn dat we dan ook eventuele overtollig geworden kleding in de auto’s kunnen leggen. We genieten al bijkletsend van de koffie met uitstekende appeltaart mét slagroom. Rond 11 uur beginnen we aan het 2e stuk waarin nog 4 beklimmingen zullen worden genomen. Hier zitten soms echt lastige stukjes tussen, maar we zijn goed voorbereid en komen allemaal goed de heuvels op en weer af. Omdat we één bepaalde afdaling meerdere keren fietsen kunnen we deze ook steeds beter aan. Intussen is het wel aanmerkelijk drukker geworden met losse fietsers, maar ook met hele groepen die aan een uitgezette tocht deelnemen. Ook komen er meer wandelaars en automobilisten op de route. Om 1 uur ’s middags hebben we alle 78 kilometers erop zitten en zijn we weer bij de auto’s. Ik stel vast dat ik met deze tocht in 1 klap 3 records heb gebroken: het is m’n langste tocht tot nu toe dit jaar, met de hoogste gemiddelde snelheid én de meeste beklimmingen. Door de locatie waar we deze keer zijn is het zelfs mogelijk even te douchen; wel zo lekker als je met elkaar in de auto moet. We drinken nog wat op het terras in de zon, bedanken onze enthousiaste coaches en vertrekken weer richting Brabant. |
|
 |
||
