Wieler Toer Club De Hellen Ontwikkel

Zeven uur in de morgen. Druppelsgewijs komen de auto’s met fietsdrager achterop -sinds kort eigendom van de vereniging- het terrein van de Deel oprijden. Niet minder dan 31 renners en fietsen vinden een plekje in een van de wagens en stipt om 7.30u vertrekt de karavaan richting Wageningen. Bij de parkeerhavens op het industrieterrein start een heuse verkleedpartij. Nog onwennig bij de gedachte aan zoveel beloofde zonuren heerst er toch her en der twijfel over wel of geen lange fietsbroek, geen of wel beenstukken, kniestukken, windjack, sportjack, overschoenen, zonnebril, rugzakje …… met de nog frisse ochtendtemperatuur is een goede keuze niet zo evident. We vertrekken in twee groepen. Naar eigen inzicht kies je voor de snelle of de wat minder snelle klimmers, en enige zelfkennis is hierbij een must, maar wonderwel rijden we 16 / 15: mooier kan het niet.

Ondanks de goede voorbereidingen van de toercommissie viel onze rit toch weer samen met de door de plaatselijke club georganiseerde Veluwetocht. Met de rit van vorig jaar in onze gedachten weten we dan dat het weer eens druk kan worden op sommige wegen en John (de wegkapitein van de dag) maant aan tot voorzichtigheid en het vermijden van onnodig roekeloos rijgedrag.

Pol de Belg vraagt mij om verslaglegging te doen vanuit de tweede groep. Vanaf dat moment richt ik mijn voelhorens op de individuele renner om materiaal te verzamelen: het is per slot van rekening de opdracht om een smeuïg verhaal te schrijven. Het is pas de tweede klimtocht van het seizoen en dus is iedereen elkaar aan het aftasten hoe hij of zij de winter is doorgekomen.

Belangrijk is nu te weten wie je concurrenten zijn als je de ambitie koestert een serieuze aanval te doen op het hemelklassement. Henk en Peter Hornman, deze met navigatie, nestelen zich vooraan in de groep en geven ternauwernood de koppositie over aan een ander. Ik laat in het midden of het aan het navigatiesysteem zelf ligt maar we rijden drie maal verkeerd waarbij enkelen hard in de remmen moeten.

De zon schijnt nu volop en bij de pauzeplaats waar groep 1 het gebak net achter de kiezen heeft worden de overtollige kledingstukken alsnog uitgetrokken. De nog veelal melkwitte behaarde benen krijgen toch nog een kansje wat voorjaarszon te absorberen. Na het tweede kopje koffie staat iedereen weer aan de start om de resterende 50 km te rijden. We rijden nogmaals de Holleweg over waarbij twee uitslovers een sprintje trekken om als eerste boven te komen. Zie er zelf maar achter te komen wie dat zijn. Dat wordt dus een quizvraag anno 2013.

Pol de Belg maakt achter in de groep de nodige grapjes die vooraan te volgen zijn en waarbij hij capriolen niet schuwt om een en ander op beeldmateriaal vast te leggen. Het tekent de sfeer binnen de groep. Op 10 km van het einde raakt Peter K. wat in de problemen met kramp in bovenbenen, ja, met dat warme weer komt het toch aan op extra drinken. Even wat strekoefeningen en extra water en hij is weer boven Jan.

Een mooie klimtocht van 110 km zit er weer op: de Veluwerit blijft bijzonder. De schitterende natuur, een verrassend warme voorjaarszon onder een strakblauwe hemel, de tevreden gezichten bij aankomst: het zijn allemaal ingrediënten die je volgend jaar niet wilt missen.