Wieler Toer Club De Hellen Ontwikkel

Een dubbelinterview met Karin Lokers en Marc Brock: twee bevlogen mensen met verrassende interesses. 

Op naar de Hoogstraat om nader kennis te maken met Karin en Marc. Het was een herkansing, omdat we de eerste afspraak hadden afgezegd in verband met ziekte. Achteraf niet verkeerd, want inmiddels is de jaarvergadering achter de rug en is Karin de nieuwe voorzitter van WTC de Hellen. Zeker te weten: “een van de weinige vrouwelijke voorzitters in toerfietsland”. Zoals bij alle eerder afgenomen interviews zijn we op pad gegaan met onze standaard vragenlijst, maar we werden volledig verrast door de spontane verhalen van zowel Karin als Marc. Op het moment dat we vroegen of beiden zich wilden voorstellen, hoefden we eigenlijk geen vragen meer te stellen.

Onder het mom van “dames gaan voor, als de heren geweest zijn” beginnen we met een vogelvlucht langs het leven van Marc.

Marc is geboren in Goirle en ook zijn familie woont nog steeds in Goirle. Brock is (denken wij) ook een echte Goolse naam. Voor de echte Goirlenaren: Marc heeft achtereenvolgens de Jozefschool en daarna de Mavo St. Jan bezocht. Aansluitend is Marc verder gegaan op de MTS aan de Stappegoorweg, maar deze heeft hij niet afgemaakt.

Zijn vrije tijd vulde Marc bij de plaatselijke scouting waarvan hij 25 jaar lid is geweest. Toen werd Marc opgeroepen voor de dienstplicht en dat was waar hij gelukkig van werd.

Na zijn afzwaaien is hij echter gaan werken als timmerman (bij Houtepen), maar daar werd hij zeker niet gelukkig van. Dus volgde een zoektocht naar wat hij nou echt wilde. Marc werkte in de bosbouw (met zijn broer) en in die periode heeft hij zijn groot rijbewijs en chauffeursdiploma behaald. Twee jaar later werd hij vrachtwagenchauffeur bij Horeca groothandel Smulders in Goirle, wat hij tien jaar volgehouden heeft. In de laatste twee jaar als vrachtwagenchauffeur is Mark begonnen aan de opleiding tot buitensportinstructeur aan het CIOS in Goes. Omdat het leger bleef kriebelen, trad hij in 2000 toe tot het Korps Nationale Reserve. Op die manier kwam hij dus toch weer in contact met het leger (en daar bleek toch echt zijn hart te liggen). Van daaruit is Marc (mede i.v.m. de Irak-oorlog) benaderd en heeft hij besloten beroepsmilitair te worden. Na diverse uitzendingen (Irak, Bosnië en Afghanistan) is Marc inmiddels wervingsvoorlichter. In die functie is hij aanwezig op evenementen en beurzen en werkt hij deels vanuit huis (dat hij een wervende voorlichter is kunnen wij ons zeker voorstellen.)

Na deze waterval van Marc hebben we natuurlijk ook aan Karin gevraagd zichzelf voor te stellen: Karin is geboren in Etten-Leur en verhuisd naar Oudenbosch toen ze vier was. Zowel lagere als middelbare school heeft ze doorlopen in Oudenbosch. Vervolgens is ze verder gaan studeren aan de laboratoriumschool in Etten-Leur, maar dat was niet echt een succes. Naast school werkte Karin namelijk in de horeca en dat bleek niet zo’n goede combinatie. Vervolgens heeft Karin gewerkt bij Nedalco in Bergen op Zoom (daar maken ze o.a. alcohol!) en in die periode heeft Karin in de avonduren alsnog haar HLO-diploma behaald (hoger laboratorium onderwijs). Werken, school en horeca ging toen wel samen, dus misschien had de voorgeschiedenis toch met motivatie te maken. Karin is daarna bij Philip Morris gaan werken (van alcohol naar sigaret: hoezo gezond?) als data-analist en van daaruit is ze terecht gekomen in een SAP-omgeving. Vervolgens is onze voorzitter gaan werken bij IFF (geurstoffen) in Tilburg als SAP-specialist en in die hoedanigheid heeft ze heel veel van de wereld gezien. In 1992 is Karin naar Roosendaal verhuisd. Haar overbuurman bleek een fietser en zo is het fietsvirus overgeslagen. Karin is jarenlang lid geweest van toerclub “de Kaaimannen” uit Roosendaal. Een fietsclub waar gezelligheid vaak boven sportiviteit kwam. Dus… ’s morgens ritje rijden en ’s avonds laat thuiskomen in fietskleding, maar wel “onder enige invloed”. Tot zover de “korte” introductie van Karin en Marc.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Hier blijkt dan Karin en Marc moderne mensen zijn. Hun eerste ontmoeting was namelijk via Relatieplanet. De eerste fysieke ontmoeting was direct bij Marc thuis, vlak voordat hij naar Afghanistan moest afreizen. Marc had gekookt en Karin proefde dat het goed was. Met andere woorden, er was zeker direct een klik. Ook nadat Marc zijn tijd in Afghanistan had gediend bleek de liefde echt te zijn en Marc vroeg Karin, na verloop van tijd, om naar Goirle te komen.
Het antwoord was duidelijk: alleen als er een toerfietsclub is! 
Zo is Karin dus bij de Hellen gekomen en inmiddels heeft ze Marc ook besmet met het fietsvirus.
Sport in de media wordt door beiden met regelmaat gevolgd en dan met name de Tour de France, wielrennen en motorracen. Met voetbal hebben beiden in het geheel niets (Karin noemt de club van Pol zelfs “Baarschot”, dus…).

Marc is, naast het fietsen, helemaal gek van motorrijden en probeert in elk geval elk jaar aanwezig te zijn bij de WK Superbikes in Assen. Binnen zo’n relatie is het fietsen uiteraard prima te combineren met de dagelijkse gang van zaken thuis.

Als we informeren naar de overige sporten die beiden ooit hebben beoefend, komt er een aardig rijtje langs. Marc somt op: tafeltennis, tennis, ijshockey, hardlopen en taekwondo. Daarnaast is hij beroepshalve altijd in de gelegenheid “even een stormbaantje te doen” en dat doet hij ook. Ook Karin laat zich hier niet onbetuigd: turnen, handbal, badminton (hoog niveau), squash, maar meestal tegen mannen omdat Karin te hard sloeg en dames niet tegen haar wilden spelen (pas dus maar op met die voorzittershamer!!), spinnen en sinds januari 2000 fietsen. Zoals we zien zijn beiden echt van een “frisse geest in een gezond lichaam”.

Hoe denken ze over de club?
Marc is net één vol seizoen lid en kent nog heel veel leden niet. Wat hij wel als heel positief ervaart, is de leuke en vooral volle kalender. Er is werkelijk ieder weekend van alles te doen en op allerlei niveaus. Karin sluit zich daarbij van harte aan. Puntje van kritiek van Karin: aan het einde van de rit waaiert iedereen direct uit. Ze zou graag zien dat we (uiteraard vrijblijvend) na de tocht nog eens een bakje (of iets dergelijks) doen. Ze mist op dit gebied toch enige saamhorigheid. De klassementen vinden beiden wel leuk, maar ze zijn er zelf niet fanatiek mee bezig. Ze hebben wel gemerkt dat het wat drukker is, als er punten te verdienen zijn. Beiden hebben al wel hun bijdrage aan de club geleverd door zich aan te melden als vrijwilliger tijdens de VTT.

Wat het voorzitterschap betreft geeft Karin aan, dat zij zich nog in een oriënterende fase bevindt. Op de vraag hoe zij deze functie denkt te gaan vormgeven, kan dus nog niet veel worden gezegd. Maar ze staat altijd open voor goede ideeën en we zullen zien hoe een en ander gaat lopen. Het is voor Karin ook nog eens een extra mogelijkheid meer mensen te leren kennen, ze komt tenslotte uit Roosendaal en moet hier nog een nieuw sociaal leven opbouwen. Haar vriendinnen wonen te ver om wekelijks fysiek contact mee te hebben.

Dan de vooruitblik.

Hoe zit het over 25 jaar met jullie?
En ook hier niet het standaard antwoord. Marc: niet meer werken, veel op de fiets, de motor en lekker sleutelen in de garage. Karin hoopt nog veel te mogen reizen. Ze heeft nog een lijstje wilde dieren die ze graag zou ontmoeten (in het wild).

Terug naar het fietsen komen we bij vraag 13 (!): de ongelukkenscore. Gelukkig valt het mee. Hoewel, Karin heeft een keer tijdens het mountainbiken met een fietsmaatje door een valpartij het kapsel in de schouder beschadigd en haar middenhandsbeentje gebroken. Dat betekende toch acht weekjes thuis. De score van Marc is nog nul en dat wil hij graag zo houden.

Om de winter op sportief gebied te overleven wordt er gespind en gefietst op de mtb (Karin). Marc bezoekt de sportschool gaat een beetje ‘tacxen’ op zolder en neemt af en toe een hindernisbaantje op het werk.
Wakker maken mogen we de jongelui eigenlijk niet, maar na enig nadenken wil Marc dan wel een rondje op het circuit rijden met zijn motor.
Karin moeten we gewoon laten slapen, tenzij Bruce Springsteen….

Zijn er nog bepaalde zaken waar jullie in geïnteresseerd zijn, zoals muziek, boeken of films?
Dan komt echt naar boven hoe bevlogen deze twee mensen zijn. Marc kan uren verder vertellen over motoren, motorracen etc. In het begin ging hij af en toe op het circuit racen, maar tegenwoordig gaat hij één keer in de maand (zomer seizoen). Hij neemt zijn caravan mee die daar speciaal voor verbouwd is.

Karin kan daarnaast net zo bevlogen vertellen over haar passie: natuur en reizen.

Ze heeft al heel wat gezien op het gebied van wilde dieren. Ze probeert elk jaar wel één of twee keer een reis te maken, waarbij ze als doel heeft bepaalde dieren in hun natuurlijke habitat te zien en te fotograferen. Het huis hangt dan ook vol met schitterende foto’s van olifanten, gorilla’s, tijgers etc. etc. De eerstvolgende natuurreis gaat naar (niets minder dan) de Galapagos eilanden!! Verder staat ook Madagascar nog op het verlanglijstje. Een verlanglijstje dat trouwens nooit eindigt, maar zich steeds blijft uitbreiden. Daarnaast hebben ze elkaar ook nog gevonden in het lezen. Ze beschikken dan ook over een volle boekenkast met series van bepaalde schrijvers (naam hebben we gemist), schitterende natuurboeken en, niet te vergeten, prachtige fotoboeken.
Tot slot kregen we nog een inkijkje in enkele schitterende albums met foto’s van Marc in Afghanistan en foto’s vanuit de rimboe van Oeganda met onder andere de ontmoeting met een Gorillafamilie (foto’s gemaakt door Karin).
Karin en Marc wilden verder niets meer kwijt, maar wij wel: we hebben twee leden ontmoet die niet alleen zeer gastvrij zijn, maar die zeker een meerwaarde hebben voor de vereniging. Die bovendien gigantisch bevlogen bezig zijn met hun verschillende hobby’s en elkaar daar ook duidelijk de ruimte in geven.
Karin en Marc, hartelijk dank voor jullie bijdrage.

Nog paar leuke jeugdfoto's :