Kalender
|
Door: Piet Kuijten
Foto's (49stuks): Piet van Tongeren en Piet Kuijten
Dag, 11 maand 2014
Toch werd voor de wandeltocht een plaatsje op de toerkalender ingeruimd. Een goede zaak vond ikzelf. We zijn inderdaad een fietsvereniging maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we samen geen andere dingen kunnen doen. En een wandeltocht, waarbij we elkaar eens zonder een helm kunnen aankijken, stond mij wel aan. Daarom hebben we, mijn vrouw en ik, ons meteen ingeschreven voor deze tocht. Het was zeker een voordeel, dat onze partners eens mee konden komen. Theo had zijn zaakjes goed voor elkaar. Waren de kosten eerste nog 50 eurocent, nu was alles gratis. Hij had Rings als sponsor aangetrokken. Ook de tocht had hij goed voorbereid en had een wisselend karakter. Hei, bos, vennetjes, …. We kregen het allemaal te zien. Nagenoeg iedereen was ruim op tijd aanwezig. Want als Theo zegt “10 uur vertrek” dan is het exact 10 uur vertrek. Op deze tijd waren er echter een aantal inschrijvers niet aanwezig. Theo was zo echter erg coulant. Maar na 15 seconden wachten werd er dan toch vertrokken. |
Het leuke van deze wandeling was dat je steeds met anderen gemakkelijk een praatje kon maken. Op de fiets gebeurt dat ook wel maar dan wel altijd met zijn tweeën. Nu vonden er steeds gesprekken plaats in groepjes. Eerst liepen we in de richting van de “Regte Hei”. Het tempo was toch wel stevig te noemen maar gedurende de tocht werd dat steeds beter. Men was eigenlijk gekomen om eens lekker bij te praten en tegelijk van de natuur te genieten. Als fietser sta je daar toch wat verder vanaf. Je hebt als fietser geen oog voor details.Het weer werkte ook erg goed mee. Een heerlijk zonnetje na een toch wel koele ochtend. Ook bezochten we een vogelhut. Maar ik snap niet waarom deze hut een vogelhut werd genoemd… Er zaten helemaal geen vogels in. Hierna liepen we richting “het Ooievaarsnest”.Tijdens de pauze werd we goed voorzien van gevulde heren en vruchtensap. Peter Zoontjes zou Peter Zoontjes niet zijn als hij weer niet iets aparts had. Hij had maar een zeer klein rugzakje bij zich. Wat kon daar nu inzitten vroeg ik mij steeds af. Nou, … een lekkere borrel zat daar in, met een paar glaasjes. Rinus Spijker en Neel Spapens deden meteen met hem mee. Meer glaasjes had hij niet, dus keken wij met lede ogen toe. Na de pauze kwamen we in een gedeelte waarvan ik me niet kan herinneren er ooit geweest te zijn. We passeerden nog een drassig gedeelte over vlonders. Zou dit dan het “Riels laag” zijn? Na 2 ½ uur wandelen kwamen we weer aan bij het vertrekpunt: “het Hoefke” in Riel.
|
|
 |
||
Aangesloten bij
